Istnieje wiele takich chorób zakaźnych, które bardzo często doprowadzają do tworzenia się prawdziwych i niebezpiecznych epidemii. Gdy jeden domownik zostaje zarażony świerzbem, cala jego rodzina musi poddać się specjalistycznemu leczeniu. Świerzbu nie da się zdiagnozować samodzielnie. Aby ocenić stadium choroby, należy pobrać od pacjenta fragment jego zmiany skórnej i następnie dokonać jego specjalnej analizy. Świerzb oczywiście ma swoje charakterystyczne objawy, na które każdy na pewno od razu zwróci uwagę. Może pojawiać się na różnych częściach ciała, choć przeważnie obejmuje same dłonie lub ramiona oraz te miejsca, na których regularnie noszona jest biżuteria. Świerzb jest chorobą bardzo nieprzyjemną, doprowadzającą do uczucia silnego swędzenia, którego nie da się w żaden sposób opanować. A jak wygląda świerzb? Skąd się on bierze i jak się go leczy?
Świerzb – główne przyczyny
To świerzbowiec ludzki odpowiada za rozwój samego świerzbu. Należy on do grona pasożytów zewnętrznych i potrafi zaatakować człowieka dosłownie na każdym kroku. Po przedostaniu się na skórę swojego nowego żywiciela zaczyna się na niej rozmnażać i tym samym pogarsza stan chorego. Odżywia się za sprawą znajdujących się w jego ciele i organizmie komórek. Dlatego błyskawicznie dochodzi do jego rozprzestrzenienia się na całej skórze. W jaki sposób świerzbowiec ludzki może trafić na ciało człowieka? Otóż najczęściej do takiego zakażenia dochodzi podczas kontaktu z osobą już zarażoną. Wystarczy podać jej rękę, napić się z nią z jednej butelki lub nawet skorzystać z tego samego przedmiotu, aby zupełnie nieświadomie zostać zakażonym.
Świerzbowce ludzkie potrafią przetrwać bez żywiciela nawet kilka dni, dlatego osadzają się na często używanych przedmiotach – pościeli czy sztućcach – a potem atakują nowych osobników. Wśród osób chorujących na świerzb nie ma przewagi jednej płci czy wyłącznie ludzi w starszym bądź młodym wieku. Każdy jest tak samo narażony na zachorowanie na świerzb i z tego powodu należy na niego szczególnie uważać i stara się działać profilaktycznie, aby nie doprowadzić do jego rozwoju.
Jak wygląda świerzb?
A jak wygląda świerzb? Jak poznać, że to właśnie z nim ma się do czynienia? Pierwsze objawy związane są wyłącznie ze skórą. Tworzą się na niej przeróżne zmiany, które swoją strukturą i wielkością mogą przypominać grudki, pryszcze, krostki czy nawet bąble pokrzywkowe. Zazwyczaj tak bardzo swędzą, że chory prędzej czy później zaczyna je drapać, co z kolei doprowadza do tworzenia się sporych ubytków i pustych miejsc na skórze. Przestaje ona prezentować się dobrze. Drapiąc takie zmiany skórne, jednocześnie wprowadza się do nich sporą ilość zanieczyszczeń i groźnych bakterii. Uczucie swędzenia towarzyszy choremu niemalże przez cały czas, choć nasila się zwłaszcza w godzinach wieczornych oraz tuż po wziętym ciepłym prysznicu.
Niepokojące i nieestetycznie wyglądające zmiany skórne najczęściej pojawiają się między palcami dłoni i stóp, w obrębie narządów płciowych oraz w okolicach stuków. U osób najmłodszych mogą też występować na samej skórze głowy – z tego powodu należy regularnie sprawdzać ich ciałka i zwracać uwagę na to, czy dziecko nie drapie swojej główki.
Jak leczy się świerzb?
Każdą chorobę można oczywiście wyleczyć, dlatego nawet świerzbu ludzie są w stanie się pozbyć, o ile odpowiednio wcześnie zastosują właściwą kurację. Dopasowuje się ją zwykle do wieku pacjenta oraz, co ciekawe, jego możliwości finansowych. Pierwszym elementem leczenia zawsze jest dokładne przebadanie pacjenta pod kątem jego zmian skórnych. Sprawdza się, czy rzeczywiście są one objawami świerzbu i dopiero po uzyskaniu potwierdzenia rozpoczyna się właściwe leczenie. Bardzo ważnym jego elementem jest codzienne dbanie o higienę całego ciała.
Pacjent zarażony świerzbem powinien zrezygnować z brania pryszniców na rzecz kąpieli w ciepłej lub nawet gorącej wodzie, praktykując je najlepiej dwa razy dziennie – rano i tuż przed położeniem się do łóżka. Warto też pamiętać o regularnym zmienianiu odzieży i bielizny. Podczas gdy przeciętny człowiek wyłącznie raz dziennie zakłada na swoje stopy nowe skarpetki, osoba chorująca na świerzb powinna to robić chociażby dwukrotnie częściej. Wszystkie rzeczy, z którymi pacjent ma stały kontakt, należy dokładnie wyparzyć, wyczyścić i odłożyć w bezpiecznie miejsce, wyciągając je dopiero po upływie dwóch tygodni. W tym czasie pasożyty wciąż mogą się bowiem na nich znajdować i gdyby zostały użyte przez innych domowników, szybko przedostałyby się na ich skórę.
Lekarze zazwyczaj przepisują pacjentom chorującym na świerzb specjalistyczne preparaty przeznaczone do smarowania zmian skórnych. Zawierają one silne kwasy i intensywnie działające składniki, które potrafią doprowadzić do śmierci pasożytów i zapobiegają ich rozmnażaniu się. Preparaty należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Tylko wtedy okażą się one naprawdę skuteczne.
